به گزارش رویترز مونتالچینی که اولین برنده جایزه نوبل است که به صد سالگی رسید در سال 1986 به همراه استنلی کوهن آمریکایی به خاطر کشف "عامل رشد عصبی" (NGF)، پروتئینی که با تحریک بافت عصبی اطراف سلول‌های در حال نمو رشد آنها را تشدید می‌کند، برنده جایزه نوبل پزشکی شد.
پژوهش‌های او به درمان آسیب‌های طناب نخاعی و درک بهتر بیماری‌های قلبی-عروقی، آلزایمر و بیماری‌هایی مانند زوال عقل و اوتیسم یاری رساند.
مونتالچینی یکی از دو فرزند دوقلوی یک خانواده یهودی بود که در سال 1900 در شهر تورین به دنیا آمد و سالمندترین برنده زنده جایزه نوبل شمرده می‌شد.
بمباران متفقین در جریان جنگ جهانی دوم او را مجبور کرد که تورین را ترک کند و به حومه شهر بگریزد و در آنجا آزمایشگاه کوچکی برای خود درست کرد. او پس از تهاجم آلمان به ایتالیا به فلورانس گریخت و به زندگی مخفی روی آورد و پس از جنگ به شهر سنت لوئیس در آمریکا رفت تا در دانشگاه واشینگتن کار کند و در آنجا بود که کشف‌های راهگشایش درباره "عامل رشد عصبی" را انجام داد. او در سال 1975 یک واحد پژوهشی را در رم پایتخت ایتالیا بنیان نهاد و در همان سال به عنوان نخستین زن به عضویت کامل آکادمی علوم واتیکان درآمد. او جایزه‌های متعددی را برای مشارکت‌هایش در پژوهش‌های علمی و پزشکی دریافت کرد.
چهره او کاملا در ایتالیا شناخته‌شده شده بود و در دوران پر از رسوایی‌های نخست‌وزیری سیلویو برلوسکنی به عنوان روشنفکری مورد احترام و ستایش تصویری مخالف با تصویر زنانی که از چهره و جنسیت‌شان برای موفقیت استفاده می‌کنند، ارائه کرد.
او دو روز پس از سالگرد تولدش در آوریل امسال در یادداشتی در فیس‌بوکش نوشت مهم است که انسان در زندگی تسلیم نشود و به دام پذیرش میانمایگی و انفعال نیفتد.
مسن‌ترین برنده نوبل پزشکی 103 ساله شد؛ داستان «نماینده زندگی»
نخست وزیر ایتالیا، ماریو مونتی، در بیانیه‌ای گفت جایزه نوبل مونتالچینی افتخاری برای ایتالیا بوده است و تلاش‌های او برای تشویق کردن جوانان، به خصوص زنان جوان، را به ایفای نقشی محوری در در پژوهش‌های علمی ستود.
